Accepteren van het Autisme hebben

Artikel door: Annelies van der Leer - Vuijk

Hier wil ik iets persoonlijks vertellen. Over het proces van accepteren dat ik ASS heb. Ik was boos dat ik ASS heb. Ook boos op God, waarom ben ik zo gemaakt? Ik accepteerde mijzelf niet. Ik voelde me ook niet geaccepteerd door de mensen om mij heen. Ik voelde me duidelijk anders. Ik begreep mijzelf niet. Maar dat idee had ik ook van mijn omgeving. Op school zat ik vaak op de gang soms zonder dat ik naar mijn idee wat gedaan had. Ik moest naar trainingen werd anders behandeld. Ik hoorde mensen over mij praten werd soms gek gevonden of uitgelachen. Heel vaak werd ik boos voelde me niet begrepen door mijzelf en door mijn omgeving het frustreerde mij enorm. Ik kon niet naar een normale middelbare school. Ik kon niet op de fiets naar school het anders zijn werd steeds duidelijker. Ik was niet “normaal”. Ik kon niet meer thuis wonen en woonde in een woonvorm. Ik slikte medicijnen en werd afgekeurd. Werkte op een dagbesteding en had school niet afgemaakt. Als ik dan om mij heen kijk naar leeftijdgenoten zag ik heel duidelijk dat mijn leven anders liep dan dat van andere. Woest was ik! Waarom ben ik zo? Waarom ben ik zo geschapen?

Ik heb daar veel mee geworsteld. Totdat ik toen ik 24 was en psalm 139 las. Daar staat in vers 16: Uw ogen hebben mijn ongeformeerden klomp gezien en in vers 15 als ik in het verborgen gemaakt ben… God heeft mij toen gezien. Hij heeft mij gemaakt zoals ik ben. Bewust zo, zo als ik ben. In vers 3 staat Gij omringt mijn gaan en mijn liggen en Gij zijt al mijn wegen gewend. Daar staat bij in de kanttekeningen door gewoonte bevonden. God vind het “gewoon zoals ik ben”. God is vertrouwd met mij zoals ik ben. Hij heeft gewild dat ik zo gemaakt ben. Het was voor God niet verborgen dat ik geboren zou worden met ASS. Ik moest denken aan de schepping dat God alles geschapen had en daarna zei: Zie het was zeer goed. Ook bij de mens. Ja zeker door de zonde zijn wij niet meer de mensen zoals wij geschapen zijn. Maar wij zijn wel zo bedoelt. God maakt geen fouten ook niet met ons. In die tijd had ik ook een psychose gehad. Dan staat er in psalm 139 vers 2 Gij verstaat van verre mijn gedachte. Mijn vaak verkeerde en slechte gedachten maar toen ook mijn verwarde gedachten. Ik ging op zoek naar de positieve kanten van ASS welke krachten heb ik hierdoor? Begon me meer te verdiepen in het brein van iemand met ASS. Ik begon het leuk te vinden dat ik ASS heb. Ik kon accepteren en waarderen dat ik heb ASS heb omdat God mij zo gemaakt heeft met een doel en ik ben niet minder en anders dan een ander. In vers 17 staat Daarom hoe kostelijk zijn mij,  o God Uw gedachten. Om het daar mee eens te zijn viel niet mee. Het is een weg geweest om volledig te accepteren wie ik ben. En nog kan ik er mee struggelen als ik aanloop tegen soms de kwetsbaarheden van ASS. Als ik soms dingen moeilijker vind of niet begrijp of overprikkeld raak. Maar mag er gelukkig meer in berusten en het accepteren het is goed zo. Ik kan nu genieten van het ASS hebben. Ik kan bepaalde kenmerken inzetten als kracht en ik en jij,  wij mogen er zijn!

Bijna een jaar geleden ben ik getrouwd. In het huwelijksgesprek vroeg de dominee of wij een psalm hadden die we graag wilde zingen in de dienst. Ik dacht gelijk aan psalm 139 uit dankbaarheid maar ook als bemoediging. God heeft ons gezien vanaf het moment dat wij geweven zijn in de moederschoot. En God maakt geen fouten het is goed zo.